Sterke vehalen....

freggel1

Addicted Member
Moderator
Lid sinds
5 jan 2003
Berichten
20.580
Waarderingsscore
802
Punten
113
Leeftijd
60
Locatie
Zundert
Overdrijven doen we allemaal wel eens, en dan vaak wordt dat gedaan in sterke verhalen.

maar nou ben ik eens benieuwd of dat jullie sterke vehalen hebben? Zo ja plaats ze hier eens, kunnen we misschien wel lachen, ik heb er in ieders geval wel eentje! :biggrin:

Kijk ik heb zo mijn hobbies, en daarbij hoort ook klussen, dus laatst heb ik toch iets meegemaakt:

Ik moest laatst van het werk uit naar een vrouwke toe, want die had in de slaapkamer altijd last van een vochtige plek...een scheur van een centimeter of tien....en vochtig!, daar stond het haar op...op de muur natuurlijk!

Ik had siliconenkit bij en rugvulling, wij noemen dat altijd worsten.
Die zijn een meter lang en die heb je in verschillende diktes.
Daar kun je dan een stuk afscheuren en die in een spleet duwen, dan kun je daar tegenaan kitten.

Dan hoef je niet heel de spleet vol te kitten want dat kost teveel kit.

Dus ikke m'n eigen gewapend met kitspuit, en die "worsten" en bel aan bij da vrouwke.

nou die doet effe later de deur open, en ik wist niet wat ik zag!. Die had niks anders aan dan een zwart glasgordijntje, en daar onder helemaal niks, op een transparant stringetje na dan.

En een gewoon stringetje is al niet veel, maar een doorzichtig? D'as helemaal weinig!.
ik sta dat allemaal te bekijken, zegt ze ineens...dag timmertje, ik schrik op, blijkt ze ook nog een gezicht te hebben, en nog een mooi ook!.

En van die mooie blonde haren, prachtig gewoon. Ze zal zoiets van een 33 jaar geweest zijn, denk ik, want dan zijn mensen op zijn knapst heb ik eens ergens gelezen. Het was alleen jammer dat ze haar haarwortels donker had laten verven, dat vond ik zonde van dat blonde haar...

Affin "dag timmertje" zei ze, ik verwachte je al.

Nou als die mij al verwachtte, in haar zwarte vitrage, dan was ze toch mooi vergeten de overgordijnen dicht te doen... Ik wist niet waar ik eerst naar moest kijken....Ze zei, komt u maar mee naar boven, dan zal ik u het spleetje wel eens laten zien.

Nou mensen, ze ging me nog voor de trap op ook. Ik zag die billen van haar een gevecht lever met dat veterke, 't was net of ze het op wilden eten... ze kauwden er in ieder geval flink op!

En ikke, ik moest bijna achteruit de trap op, om niet onder de treden te blijven te steken... Ik zie zoiets niet elke dag! Ik kneep bijna mijn spuit leeg! Komen we in de slaapkamer aan, gaat ze op de rand van het bed zitten en vraagt zonder blikken of blozen of ik "het" al gezien heb... M'n kop werd stik rood dat wist ik wel!

Maar ineens zag ik naast het raam op de muur een natte plek, ja zeg ik, ik heb het gezien.
en timmertje wat denkt u daar aan te gaan doen? Vroeg ze, en ze keek me daarbij zo raar aan...

Nou, en toen zei ik toch iets, dat was eruit voor dat ik er erg in had, als ik eraan terug denk alleen al dan word ik weer rood.
Ik zei, nou de worst erin en volspuiten maar, denk ik?? En weet je wat ze toen zei? En de muur timmertje, wanneer doet u dan de muur?
En of dat nog niet genoeg was ging ze ook nog eens achterover op het bed liggen! En toen had ik het ineens gehad, toen knaptte ik er op af. Zij ging liggen, en die borsten van haar bleven precies in vorm...die bleven gewoon overeind staan...En er was daar al iemand meer met de siliconenspuit aan de gang geweest, want je kon de vulnippels nog zien zitten!... bij wijze van spreken dan.

Nee natuurlijk borsten die gaan altijd een beetje opzij hangen, als een vrouw op haar rug gaat liggen. Ik heb het er laatst nog met Pikkie over gehad en die zei dat ook, die slaapt wel eens op de bank als zijn vrouw op haar rug in bed ligt zei hij...

maar eh,..zulke klusjes mag ik nou altijd opknappen van mijn baas, echte kutklusjes dus...


wie volgt??? :biggrin::biggrin::biggrin:
 
Ik wou dat ik zo'n baas had.
 
Ik heb zojuist een reis geboekt naar Timboektoe, in mijn koffer heb ik een aantal dingen zitten die speciaal bedoelt zijn om van die kleine freggels voor eens en altijd te worden verlost.

Zodra ik op het vliegveld geland ben daar zal het feest worden geloof me Timboektoe zal nooit geen assiel meer verlenen aan die kleine vervelende beestjes.......

Dus FREGGEL1 maak dat kippeborstje maar alvast nat....
 
freggeltje freggeltje aan de wand.

wie heeft de sterkste verhalen in het land.


sorry hoor, kwam gewoon in me op.
gr blokker
 
Freggel gaat steeds meer op z'n reizende oom Roel te lijken, met die sterke vehalen.. Die beleefde ook veel avonturen, maar deze zijn wel wat pittiger :biggrin:
 
Hmmmmm gaat em lekker de hemel in prijzen
 
Originally posted by pikkie
Hmmmmm gaat em lekker de hemel in prijzen

Wel tot onder toe lezen:biggrin::biggrin::biggrin:

Naar de kapper...

Een zonnige zaterdagochtend. De stad snakt naar bezoekers om haar te vermaken. Toeristen. Zwervers. Bewoners en junks. Dagjesmensen en verdwaalden. Allen vullen de wegen naar het kloppende hart van de wachtende stad. Zij vullen de stad met de benauwdheid van velen als een broeierige hoop. Vocht is het, dat er op deze hete zomerdag moet vloeien. In de mens, uit de mens.

Ik slinger op mijn fiets over het al licht zinderende asfalt. De geur van teer en uitlaatgassen. Ik ben op weg naar mijn kapper, ter voorbereiding op een even verwachtingsvolle avond als de dag. Mijn kapper is gehuisvest in een kleine souterrainwinkel met altijd nieuw personeel. Vaak meisjes van de Balkan of turkse mannen. De meisjes onge?nteresseerd, met een afwezige blik in hun ogen. De mannen gesloten en stil. Soms een kop thee, soms niet. De inrichting is nog uit de tachtiger jaren. Groen formica met veel zwart en wit in zebraprint. Het enige verschil met nieuwe kapperszaken is dat het groen vervangen is door een koelwarme mix van rood formica met geborstelde staalplaten in grillige formaties. Zwart, afgewisseld met wit, is het enige dat altijd aanwezig is bij de kapper. Net als verven en blonderen.
Zwart en wit.

Ik zet mijn fiets op slot op de Rozengracht en loop het trapje af het souterrain in. Bossen wezenloos geraakt haar staren mij roerloos aan vanaf het linoleum in afwachting van de bezem. In de stoel zit een oudere man. Grijze slapen. De kapster staat met haar rug naar me toe, en houdt achter een kleine ronde vergrootspiegel op voor de klant. Deze knikt in de grote wandvullende spiegel terug, met de berusting van alles dat hem zijn hele leven al overkomt, nu ook weer is verkomen. Het is goed zo.

De man vertrekt, de kapster draait haar hoofd naar mij. "Je kan gaan zitten in die stoel bij de spoelbak", zegt ze, met een licht buitenlands accent. Ik sta nog iets te ver weg om haar gezicht goed te kunnen zien.

Veel bijzonders is het niet. Ze ruimt de kaptafel op, nog steeds met haar rug naar me toe. Ik staar wat naar het plafond. Een schilferige rozet en barsten in het stuc.

Ineens staat ze achter me. Ze slaat de handdoek om en trekt m?n hoofd zacht en voorzichtig achterover, zodat mijn nek in de uitsparing van de wasbak valt. Ik zie haar gezicht ondersteboven. Meestal weet je dan niet of iemand knap is of niet. Maar ik kijk niet naar haar gezicht. Al mijn aandacht wordt getrokken door haar formidabele borsten. Ze begint mijn hoofdhuid te masseren met shampoo en m?n oogleden worden loodzwaar. Ik sluit ze. Op mijn netvlies deinen haar borsten in het tempo van haar ritmisch masserende vingers mee.

"Hoe wil je het geknipt hebben?", vraagt ze. Ik heb m?n ogen nog steeds dicht. Ik geniet van haar aanraking en het beeld op m?n netvlies.
"Lekker kort, dan heb ik het minder warm op een dag zoals vandaag. Bovenop kort, zodat ik er wat gel in kan doen; maar kan je ook kijken of je m?n inhammen een beetje gedekt kunt houden? En m?n nek graag lekker kort, beetje opgeschoren. M?n oren mogen ook vrij."
"Ok", zegt ze.
"En ik heb een speciaal verzoek". Ze kijkt me vragend aan. "Ik heb op m?n slaap een behoorlijke wrat zitten. Kan je met het kammen daarvoor uitkijken? Hij kan anders behoorlijk gaan bloeden."

Ze zoekt met haar handen in mijn schuimende haar naar de plek waar de wrat zit. Ze voelt hem. Kan ook niet missen; het lijkt wel of hij elke keer dat ik bij de kapper ben geweest groter wordt. Hij is inmiddels zo groot als een pepernoot.

"Daar weet ik wel raad mee", zegt ze. "Maakt u zich maar geen zorgen. Ik zal het zo knippen dat er niets te zien zal zijn."

Ze stopt met haar masserende bewegingen in m?n haar met shampoo en pakt de douchekraan. Ik open mijn ogen. Even. Want het water van de douche maakt mijn oogleden leden weer loodzwaar. De shampoo trekt zich tussen de strengen van mijn schone haar terug, Vocht is het, dat moet vloeien. In de mens, uit de mens. Vakkundig geholpen door de zachte maar resoluut werkende handen van de kapster. Haar enorme borsten zijn op m?n netvlies gebrand. De zindering van de hete stad bereikt de stoel waar ik in zit. Mijn adem wordt heel langzaam korter en hoger in m?n borstkas van de spanning; de spanning zakt van mijn borstkas naar m?n buik en verandert in warmte. Ze stopt abrupt, en droogt m?n haar af. Op haar aanwijzing neem ik plaats in de kappersstoel voor de wandvullende spiegel. Ze slaat het kapperszeil over de stoel en knoopt het achter me in mijn nek vast.

"Wilt u een kopje koffie?" vraagt ze. Maar ik drink nooit koffie. Daar word ik hyper van. "Heb je ook thee?" vraag ik. Ze geeft me een kopje heet water met een een Aldi-theezakje. Vervolgens veegt ze de haren van m?n voorganger in de put in de grond.

Het gespannen gevoel is weer weggetrokken uit mijn onderlijf. Ik neem een slok thee. Want de avond zal komen, en het is vocht, dat in de mens en uit de mens moet vloeien.

Een kleine krakende speaker. Marco Borsato zeurt op de radio. "Ik heb een masker opgezet". Meestal komt de discussie wel op gang tijdens het knippen. Zeker bij Marco Borsato; maar nu niet. Ik vraag me af wat ik tegen haar zal zeggen. Al was het maar om Marco te overstemmen. Zal ik het over het weer gaan hebben? Of over de klanten? Maar ze is me voor. Het wordt het weer. En de hitte. En wat we vanavond gaan doen. Zij gaat naar Marcanti. Had ik kunnen verwachten. Aan mijn soort uitgaansgelegenheden ?doorgaans wazige bruine kroegjes en dito house tenten- heeft ze geen boodschap. Te apart en vreemd voor haar. Maar tijdens het knippen begint ze langzaam meer tegen me aan te leunen. Is het door het 'vreemde', dat ze toch spannend vindt, of is ze op haar gemak gesteld door de koetjes-en-kalfjes-discussie? Of is het gewoon vermoeidheid van het staan de hele dag?

Nog een kop thee. Het vocht vloeit snel naar binnen om haar door te kunnen laten gaan met knippen. Nu leunt ze met haar benen tegen de armsteunen en mijn bovenarm. We hebben elkaar na de thee niet zo veel meer te vertellen. Routineus knipt ze, en ik kijk in de spiegel weer naar haar prachtige bovenlijf. De hoge adem keert terug. Mijn buik wordt nu snel warmer. Door de thee, door de zweterige warmte onder het kappersschort.

Langzaamaan begint ze vaker en langer op me te leunen. Het beeld in de spiegel. Haar haarzoekende vingers en bewegende armen. Het koele staal van de schaar in m?n nek. Kippevel. Haar stevige grote borsten onder het truitje schokken ritmisch op haar armbewegingen mee in de spiegel. M?n adem wordt nog korter. Ik moet me inhouden om mijn adem stil te houden. Zij is inmiddels weer begonnen te praten over vanavond met haar vriendinnen. Als steeds verder weg door een tunnel raken haar woorden mijn oren, raken alles, strelen overal als haar handen en de schaar en de kam, knippend, bewegend, bijna rijdend, tegen mijn been.

Mijn hand glijdt onder de kappersschort onzichtbaar in m?n broek om de onvermijdbare verlossing te zoeken. Ik zie haar borsten op elke knipbeweging licht meeschokken. Ik smoor m?n heupcontracties met een lichte zucht weg in een knikbeweging met m?n hoofd tegen haar borsten. Ze trekt ze niet weg. De thee is op, en het vocht, dat ook in de mens vloeit, begint langzaam uit de mens te vloeien. Ze pakt me stevig beet. Een onderdrukte kreun. Een zachte onderdrukte krachtschreeuw van haar. Warm kloppend vocht druipt langs mijn kaak in mijn nek en onder de kappersdoek. Een stekende pijn bij m?n slaap. Ze heeft m?n wrat eraf geknipt.
 
Och jongen mag het lijden dat het zo'n pijn heeft gedaan maar freggels zijn toch heel klein, volgens mij heeft ze je hoofd eraf geknipt...lol
 
Gezocht een FREGGEL1
Hoe te herkennen is klein en zonder wrat op zijn kop...
Degene die hem in Timboektoe vind gaat met mij naar de kroeg...
Lol,,,,,
 

Hosting Fun

Terug
Bovenaan Onderaan