Hoi PieterD, welkom op het Satellite FUN Board !
Ik heb je PM ook ontvangen en daarin schreef je dat je de spanning kon voelen.
Dan heb je zeer gevoelige vingers, een veel hogere spanning dan 13 volt gevoeld, óf met je tong gevoeld

...
Ik ga voor de tweede optie.
Dit is normaal.
De spanning die je meet is niet gevaarlijk, want te laag.
Ik vraag me overigens wel af welke twee punten je hebt genomen om te meten.
Het metalen gedeelte van paal en rotor is alvast duidelijk, maar wat is je referentiepunt ?
Dit soort spanningen zijn niet zozeer lekspanningen, maar een bij-effect van geschakelde voedingen.
Het bekendste voorbeeld daarvan is een normale PC.
Wanneer je die PC aan een niet geaard stopcontact aansluit, en dan tussen behuizing en een geaard punt meet, meet je een wisselspanning van 90 - 115 volt.
Doe je die meting met je vingertoppen van beide handen, dan leer je snel dat je dat niet te vaak moet doen.
Maar gevaarlijk is het niet, want er is maar heel weinig vermogen beschikbaar (er kan geen grotere stroom gaan lopen).
Je satelliet ontvanger heeft zeer waarschijnlijk ook zo'n schakelende voeding, want die zijn efficiënt en dus relatief zuinig en ook relatief compact.
Dat is dan wel van een iets andere opzet, en een PC is dan ook bedoeld om aangesloten te worden op een stopcontact voorzien van randaarde.
Apparatuur zoals je satelliet ontvanger hebben helemaal geen stekker met aarde eraan (het zijn verplicht dubbel geïsoleerde apparaten), en dus maakt het niet uit of je daar een wel of niet geaard stopcontact gebruikt.
Sterker nog, strikt gezien mag zo'n apparaat helemaal niet geaard worden.
Wanneer je met een multimeter de spanning waar we over spreken wil meten, dan ga je die spanning belasten met de multimeter.
Die zal daardoor een fractie inzakken.
Maar een multimeter is van huis uit "hoogohmig", wat betekent dat dit belasten zoveel mogelijk beperkt word.
Om die reden meet je een hogere spanning.
Wanneer je met je eigen lichaam de twee meetpunten aanraakt, dan is dat een stuk minder hoogohmig.
De spanning zal daarom een stuk lager zijn, maar kan niettemin onaangenaam zijn.
Dat wil zeggen, zodra de spanning een weg door je lichaam vind, zal de spanning inzakken.
Op dat moment is dan wel die weg gevonden en kan de ingezakte spanning toch prikken.
Je zou kunnen zeggen (is niet helemaal waar) dat je lichaam dan een lagere weerstand krijgt.
Wanneer de spanning wel gevaarlijk is (zoals een wisselspanning met wat vermogen), is bovenstaande bewering overigens wel waar, maar dat komt omdat door die spanning je spieren samentrekken.
Als je dan de spanning voerende delen echt vastpakt (met je handen omklemt), ga je deze automatisch steviger vastpakken en dus het contact verbeteren.
Dat is de reden waarom iemand die onder (net)spanning komt te staan, niet los kan laten.
Die persoon moet je dan door een impulsief handelen forceren om los te laten.
Bijvoorbeeld door een flinke stomp in de maag te geven (kan er in dat geval nog wel bij).
Maar das weer iets heel anders.
Als je van deze spanning af wil, kun je de paal aarden.
Je legt dan twee (eigenlijk) onafhankelijke netten aan hetzelfde referentiepunt en heft zo het verschil op (potentiaal vereffening).
Maar het is niet nodig.